dalkavuk
is. 1. Kendisine çıkar sağlayacak olanlara aşırı bir saygı ve hayranlık göstererek yaranmak isteyen kimse, şaklaban, huluskâr, yağcı, yalaka, yağdanlık, yalpak, kemik yalayıcı: "Bunları yaparken hiçbir zaman kendini dalkavuk vaziyetine düşürmez." -R. N. Güntekin. 2. tar. Saraylarda devlet büyüklerini nükteli sözlerle eğlendiren kimse.

içten
sf. 1. Samimi: "Bu dileğinde içten çünkü bana bir şey olursa kendi başının da yanacağını çok iyi biliyor." -A. Ümit. 2. zf. Yürekten, candan, samimi davranarak: "Yumuşak ve içten sürdürdü konuşmasını." -T. Buğra.

şakşakçı
is. esk. 1. Özellikle tiyatroda oyunu alkışlamak için parayla tutulan kimse. 2. mec. Bir kimseyi veya onun yaptığı her şeyi doğru bularak öven ve başkalarına da kabul ettirmeye çalışan kimse, alkışçı, huluskâr, zilli bebek.