geçici
sf. 1. Çok sürmeyen: "Bunu evvela gençliğe mahsus geçici bir heves zannettim." -P. Safa. 2. Kısa ve belli bir süre için olan, muvakkat, palyatif, kalıcı karşıtı: "Eğer yazmaktan para ve ün gibi iki geçici kıymet ve zevk elde edemezsem acaba yazı yazar mıydım?" -H. E. Adıvar. 3. Bulaşan, bulaşıcı. 4. is. Yaya, yoldan veya karşıdan karşıya geçen kimse, yolcu: "Onları sokakta gördüğünüz zaman adi bir geçiciden farklı bulmazsınız, sanırsınız ki bir yazıcı ticarethanesine gidiyor." -C. Şehabettin.

Bazı kaynaklarda Acem nikâhı ya da muvakkat nikâh (geçici nikah) da denir. Etimoloji: Sözlükte "kendisinden faydalanılan şey" anlamına gelen
Kaynak: Müt'a nikahı

Hatta bu dönemin tatil dönemi olduğu, çıkarılan kanunlara "kanuniyeti sonradan teklif olunmak üzere" kaydıyla "kanun-u muvakkat"
Kaynak: 1877-1878 Osmanlı Meclis-i Mebusanı

hayvanları satın alınır ve bazı vakitler muvakkat bir zaman için ordu hizmetine alınarak sahiplerine mahallerince tayin olunan ücretler verilirdi.
Kaynak: Mekkâre

Makâm, kürdî dörtlüsünün ya durak ya güçlüsünden başlar, onda gezinip durak veya güçlüde muvakkat karar yapar. Sonra icap ederse bûselik
Kaynak: Kürdî

Kanunun, muvakkat, yani, geçici olması, hükümetin aldığı bir karar olmasından geliyor. Kanun, daha sonra, meclisten geçirilerek
Kaynak: Tatil-i Eşgaal Kanunu

tarafından imza edilen bir sigorta poliçesi veya onun yerine geçmek üzere bir muvakkat sigorta ilmühaberini ekleriyle beraber vermeye mecburdur.
Kaynak: Poliçe (sigorta)

Halide Edip "bütün eski ve yeni Türkiye hudutlarına şamil olmak üzere, muvakkat geçici bir Amerikan mandasını ehven-i şer olarak görüyoruz
Kaynak: Manda (diplomasi)