alt
is. 1. Bir şeyin yere bakan yanı, zir, üst karşıtı: "Pantolonlarımızı şiltelerimizin altına seriyoruz, onlar bütün hafta orada ütüleniyor." -Z. O. Saba. 2. Bir nesnenin tabanı: "Ayağındaki altları nalçalı koca bahçıvan kunduraları ile ona yetişmesi imkânsızdı." -O. C. Kaygılı. 3. Oturulurken uyluk kemiklerinin yere gelen bölümü: Altına sandalye çekmek. 4. Bir şeyin yere yakın bölümü. 5. Yanan ocağın alevi: "Fokurdamaya başlayan çaydanlığın altını kapadı." -H. Taner. 6. Birine göre alt aşamada olan kimse, madun. 7. sf. Sınıflamalarda ikinci derecede olan: Alt sınıf. Alt cins. Alt takım. 8. sf. Birkaç şeyden aşağıda olan: "Yeleğinin alt düğmesi iliklenmemiş." -H. Taner.

aşağı
is. 1. Bir şeyin alt bölümü, zir, yukarı karşıtı. 2. Eğimli bir yerin daha alçak olan yeri. 3. sf. Bir yere göre daha alçak yerde bulunan: "Aşağı katı, sakin ve daha sıcak olduğu için seçtik." -A. Gündüz. 4. sf. Bayağı, adi. 5. sf. mec. Niteliği düşük, kötü: Aşağı mal. 6. sf. mec. Daha küçük, daha az: On sekiz yaşından aşağı olanlar giremez. 7. sf. mec. Değeri daha az. 8. zf. Aşağıya, yere doğru: "Bir gün içinde yukarıdan aşağı inmiştik." -A. Kutlu.

İlçenin bilinen en eski ismi Kürtün-i zir ,Manastırbükü ve Harşıt idi. İlçeye yörede yaşayan Türkmenlerin eskiden yoğun olarak Doğan
Kaynak: Doğankent

1876 yılındaki deftere göre Boynuyoğun zir (Aşağı Boynuyoğun)de 4426 kuruş yıllık vergi, 9109 Kuruşta aşar bedelini devlete ödüyorlardı.
Kaynak: Aşağıboynuyoğun, Tirebolu